1 pasje naar voren 2 pasjes terug 🎶

'1 pasje naar voren, 2 pasjes terug, draai nu een rondje met je hand op je rug' - Nijntje. Dat stuurde een goede vriend mij gisteren en hij sloeg de spijker op z'n kop en relativeerde even wat ik voel.. Verslagenheid.. Toen ik in mei de keuze maakte de operatie niet uit te stellen, had ik nooit kunnen voorzien dat het zo'n lange weg zou zijn naar herstel.. Zal  jullie menemen door de tijdlijn vanaf mijn 2e operatie in mei..

24 mei werd ik preventief geopereerd. Ik schreef hier 25 mei (onder invloed van morfine😇🤣) al een blog over, dus zal hier niet te diep op ingaan. Nadat ik de keuze had gekregen of ik wilde uitstellen met de mogelijkheid dat het nog een jaar zou duren voordat ik dan aan de beurt zou zijn ivm personeelstekorten en evtuele covid lockdown( ja het bestaat nog steeds) in het najaar. Na veel praten met Kev, familie en vriendinnen, koos ik er toch voor om deze datum aan te pakken.. 31 mei had ik de eerste wondcontrole en mocht de drain eruit. Het zag er goed uit het heelde niet zo snel in het midden, maar de wond was rustig. 2 juni kregen we de uitslag van het weefsel onderzoek. Ook deze borst was schoon! Ik was onwijs opgelucht! Wat had ik met angst en beven tegen deze uitslag opgezien! Maar er was geen vervolg onderzoek of behandeling nodig! We konden opnieuw beginnen, opbouwen en verder gaan met ons leven, dachten we.. 

21 juni ging het heel goed, dat ik het aandurfde heel voorzichtig weer een beetje het werk op te pakken. De wond was rustig en nagenoeg dicht op een heel klein stukje bovenin na, dat ze vast gezet had met een paar hechtingen ter ondersteuning. Het weekend ingaande begon het wat te irriteren bij de hechtingen en deed het iets meer pijn, maar dat was verklaarbaar want na ren week of 4 kan het gevoel in de huid terugkomen, ik maakte er niet echt iets van. Tot ik 28 juni 's ochtends wakker werd en de wond van praktish dicht, naar 4-5 cm open stond.. de hechtingen waren in die nacht letterlijk doorgescheurd en alle korst was weg en week. De hele borst was rood en onwijs pijnlijk. Gelijk weer naar de chirurg. Ik kreeg antibiotica en ze behandelde de wond. Geen hechtpleisters, want daar ben ik allergisch voor, om het makkelijk te maken. Ook zij stond voor een raadsel, want ze had verwacht mij die ochtend met een gesloten wond te zien en de controles af te ronden.. Het kon zijn dat de warmte de wond week maakte, maar het was aannemelijker dat de chemo en hormoontherapie de huid erg dun gemaakt hadden. 3 dagen later bleek de antibiotica niet aan te slaan en de pijn was niet te doen. De chirurg was niet blij en ik ging met spoed onder het mes. Op het moment dat ik onder narcose ging konden ze me niet vertellen of ze mijn prothese terug kon plaatsen, dit hing af van wat ze aan zou treffen en hoever de infectie naar binnen geslagen was. Kevin was net even op en neer naar huis voor was spullen, dus die heb ik alleen nog even telefonisch met hem gesproken voordat ik naar de ok ging. Ik was erg verdrietig en stond doodsangst uit om alsnog mijn 'goede' borst te verliezen.. gelukkig was dat niet nodig. Ik was zo opgelucht toen ik wakker werd en de verpleegkundige me antwoordde dat ik mijn prothese nog had! Ik voel deze zelf namelijk niet en zat ingepakt met gaasverbanden, dus moest het vragen😅. De wond zat weer 'mooi' dicht en werd met 6 flinke hechtingen bij elkaar gehouden en opnieuw die verrekte drain.. Ze had met 3 liter vocht, betadine en antibiotica de wond en binnenkant gespoeld, terwijl de prothese schoongemaakt werd. Ook een kweek van de wond genomen, want het leek wel alsof de huid zichzelf opvrat.. Voorlopig zou ik 2 keer per week langs moeten komen voor controle, de drain moest minimaal 7 dagen blijven zitten en ik kreeg zwaardere antibiotica. Ik was erg bang voor een vleesetende bacterie, dit bleek gelukkig niet het geval, sterker nog in mijn bloed was geen ontstekingswaarden te vinden. Weer een raadsel, want er was toch echt een flinke infectie geweest. De drain mocht er na 7 dagen uit, maar toen kregen we corona F. R. en ik alle drie, Kevin had gelukkig nergens last van en kon gewoon naar zijn werk. Ik mocht alleen niet naar het ziekenhuis komen, niet ideaal want dat betekende dat de drain nog 7 dagen (weekend ertussen) langer zou zitten wat niet wenselijk was.. gelukkig kon de huisarts deze nog verwijderen voor het weekend. Dit maakte dat er een hoop pijn wegviel, want ik had daar enorm veel last van en het slangetje was inmiddels naar onderen gezakt en drukte vanbinnenuit tegen de wond aan. 

Het genezingsproces daarna verliep weer langzaam, maar alles bleef rustig. De huid week een klein beetje, maar aan de onderkant kwam al snel een korstje. De bovenkant duurde gek genoeg langer, meestal juist de onderkant omdat daar meer druk op staat. Afijn de antibiotica deed zn werk..

21 juli ging het weer top en was het bijna dicht! Ik mocht een week wegblijven en 1 klant per dag ontvangen! Superfijn, want financieel was dat inmiddels ook echt nodig! We genoten van onze eerste vakantie week samen en 2 augustus was de onderkant dicht. Er mochten 3 hechtingen uit en ik mocht stoppen met de antibiotica! Nog een millimeter of 4 aan de bovenkant te gaan..

Na lekker een paar dagen weg te zijn geweest en een dagje Archeon op 11 augustus controle voor die laatste 3 hechtingen. Die er eigenlijk echt wel uit moesten, want mijn lijf begon daar langzaamaan tegen te protesteren. Nog 2 milimeters bovenin en het zou dicht zijn. Wond verder rustig, alleen die geïrriteerde hechtingwondjes, hup eruit dus. Hechtpleisters waren geen optie gezien mijn allergie.. 

'S avonds was mijn borst wat pijnlijk als ik op mijn zij lag, wat gek was, want daar had ik al weken geen last meer van. Maar ja, de wond was rustig, alleen die paar kleine wondjes van de hechtingen waren wat rood, dat zou dan wel die steken veroorzaken.. 'S ochtends was het weer foute boel! De onderkant was weer open! Hoe dan!?? En niet een klein beetje maar ook gelijk 3 cm! De bovenkant was ook weer iets geweken, maar minder gelukkig! Om de wond heen was het weer vurig rood en er kwam wederom zooi uit! En dat wat 3 kleine wondjes van de hechtingen waren, was doorgescheurd en nu één grote wond geworden!! Ik was volledig in paniek! Helemaal overstuur belde ik het ziekenhuis. Ik mocht vrijwel direct komen gelukkig! De mammaverpleegkundige was gelukkig niet direct in paniek en gaf aan dat de nattigheid, wondbeslag was en geen pus. En de wond van de hechtingen was vervelend, maar oppervlakkig. Toch stond ik erop dat ik opnieuw antibiotica kreeg omdat het vorige keer ook zo begon. Dat kreeg ik. Gelukkig maar, want na een dag aan de lucht drogen (wat zorgde voor een heel dun vliesje) kwam er toch pus uit en was het vliesje weer weg. De extreme warmte zorgde ervoor dat het constant week werd.. Nu, na 3 en een halve dag, is EIN-DE-LIJK de bovenkant dicht met een stevige korst, slaat de antibiotica aan, de huid eromheen wordt rustiger en lijkt er een korstje op de onderkant te ontstaan.. De nieuwe wond van de hechtingen is inderdaad oppervlakkig en een mooie gezonde korst geworden, hopelijk blijft daar geen litteken van over.. 

Nou dat was zo'n beetje de tijdlijn 😅 Ik ben al die tijd heel positief geweest. Beet me overal doorheen. Maar nu.. BEN IK ER EVEN HELEMAAL KLAAR MEE!!! Zo dat is eruit! Ik eet me al 3 maanden de ziekte aan Skyr, vitaminen pillen, drink extra veel (water èn melk), heb zo'n beetje elk gaasje dat er bestaat gekregen om uit te proberen of dat werkt. Heb zon gemeden, stil gezeten, bewogen, activiteiten gemeden of af gezegt, bij de airco gezeten, ben blij geweest, heb hoop gehad, doorgezet, gejankt, pijn verbeten, me schuldog gevoeld, getwijfeld aan keuzes, gemopperd en het weer weggelachen.

Maar nooit, nooit, nooit spijt gehad! Ondanks deze ellende heb ik achter al mijn keuzes gestaan! Was het beter geweest als ik gewacht had? Misschien.., maar had ik dan kunnen leven met die tikkende tijdbom? Nee! Dus het was geen foute keuze. Die keuze was op dat moment de enige juiste keuze. Het gaf mij rust in mijn hoofd. Het nam amgst weg! 

Maar nu is het mooi geweest! We willen gewoon weer het leven oppakken, genieten van samen dingen doen en niet elke keer met een schuldgevoel van 'ik ben een blok aan het been voor iedereen'. Ik weet gerust dat de mensen om me heen het niet zo zien, maar zo voel ik het nu eenmaal en dat kun je niet 1,2,3 uitschakelen.. 

Dus nu hup een keer die wond dicht en door. We've got a party to get ready for!😉 

Wou dat het zo simpel was als dat..