Einde chemotherapie

Laatste loodjes ineens heel kort!

De afgelopen weken waren we echt aan het aftellen. De operatie komt steeds dichterbij en de MRI.. De uitslagen van beiden zijn alles bepalend voor wat er na de bestraling komt. Ben ik dan schoon of komt er, behalve het herstel,  nog een chemo traject achteraan? De 10e kuur (6e taxol) werd op 75% gezet vanwege neuropathie in mijn handen en voeten. Dat houdt in dat je tintelingen en pijnscheuten voelt. De neuropathie kan blijvend zijn als het niet op tijd ingegrepen wordt en dat zou typen of haken heel lastig maken. De 75% hielp voor de neuropathie, maar het leek voor de rest van mijn lijf alsof het 25% meer was ipv minder.. Ik voelde me zo belabberd, misselijk, duizelig en vermoeid. 2 kuren was ik echt beroerd, daarna paste mijn lichaam zich toch weer aan en ging het weer een beetje beter, maar had weer een flinke tik gehad. De duizeligheid bleef en ik wist; vanaf nu word het elke week echt een beetje pittiger. En ooh vergeet de chemobrein niet,nou ja vergeten dat is nu juist het punt met de chemobrein! Alles gaat langs me heen, ik heb nul concentratie en vergeet alles! Schoot zelfs even door me heen dat ik misschien toch gevangen werd door dementie, maar bij de lotgenoten bijeenkomst bleek dat dat erbij hoort. Zucht, laatste loodjes wegen het zwaarst..

Gelukkig knapte ik wel, net op tijd, genoeg op om te kunnen genieten van het burendag feest bij ons in de straat. Natuurlijk wel met een rustmoment overdag, maar hé ik heb zelfs een beetje mee kunnen dansen! Wat een heerlijke afleiding!

De spanning groeide enorm de afgelopen weken, want het einde van de chemotherapie kwam in zicht! Ik moet een keuze maken die ik eigenlijk niet wil maken.. Borst amputeren of besparen? Daar waar ik eerst zo vol overtuiging voor amputatie koos en dwt mog steeds wel mijn voorkeur heeft, schiet het nu geregeld door me heen; wat als ik dit stukje van mezelf kan behouden? Ben al zoveel van mezelf kwijt geraakt afgelopen half jaar.. Het is een keuze die ik nooit meer terug kan draaien. Maar wat als het terug komt, omdat ik voor besparend heb gekozen? Dat vergeef ik mezelf nooit.. pfff wat een moeilijke beslissing! Begin bijna te balen dat ik niet gewoon het gen heb, want dan was er geen keuze geweest.

Ook de spanning over de chemotherapie begon te wegen.. Nog 7 kuren op 75%.. Zal het genoeg zijn? Nog 6 kuren.. Hoop dat het niet voor niets was.. Nog 5 kuren... hopelijk kan ik het afmaken! Nog 4 kuren.. Maar dan is de neuropathie terug. Ik belde gisterochtend met de oncopoli, want wanneer de neuropathie weer erger werd moest ik bellen, dan zouden ze overleggen om eventueel uit te stellen of weer bij te stellen. 's middags werd ik terug gebeld en Holy moly!!! Ik mag stoppen! Ik hoef de laatste 4 kuren niet! Wist dat ik het misschien niet helemaal af zou maken en de laatste 2 misschien niet zou hoeven, maar nu heb ik ineens mijn laatste al gehad!! Ik barstte van ontlading en opluchting als een klein kind in tranen! Zelfs bij mijn diagnose heb ik niet zo gehuild als nu! Alle spanning kwam er in een keer uit.. ik hoef niet meer! Maar gelijk ook; wat nou als het niet genoeg is geweest.. Een heel dubbel gevoel van opluchting! Maandag eerst nog even bloedprikken, want het kan zijn dat mijn bloedwaarden laag zijn en ik daardoor zo'n last heb van duizeligheid en vermoeidheid. Als dat zo is kan ik een zakje bloed krijgen. En gek genoeg vind ik het ook fijn om nog even naar de afdeling te gaan, om afscheid te nemen en  het een soort van af te kunnen sluiten.

Dit weekend eerst maar even dit stukje vieren en verwerken, want komende week moeten we gelijk doorpakken met het volgende stukje..

Papa stuurde mij een heel treffend appje nadat ik hem en Vronica aan de telefoon gehad had: Nu gaat je haar weer groeien!